. ..буквите кои притаено излегуваат од устата и се редат како славеи и ластовици по жиците во пролет. Photobucket
on Wednesday, March 26, 2014
.престанете да крадете туѓи статуси и твитови и врз основа на нив да градите “virtual insanity - овај слава“.. баба Рада да беше реална ќе ви препорачаше ‪#‎оЧај‬.
- а ако посакувате таква слава, интересни ќе им бидете само на вашите вујни, стрини и тетиновци од аустрејлија.. к`мон!



:вчера напишав статус дека не е убаво да се крадат туѓи статуси и твитови и денес добив коментар дека кажаното/ напишаното ако го гледам како такво би требало да сум против “пиратерија“ и истото би било “само за лична употреба, забрането е ширење на ова по народните маси“.

јас вака мислам: книжевна/ литературна “пиратерија“ е смрт за креативната и критичката мисла, додека пак музичкото плагијаторство отров за духот и душата на оној кој “си замислува дека музицира“.

дебатата и комуникацијата се убава работа, секогаш полезна за размрдување на сопствените (аргументирани) ставови за одредена тема, така според друг “вицовите треба да ги кажуват само тие шо се ги измислиле.

.иако вицовите се нешто сосема друго, барем кога се зборува за некоја “солидна авторска вредност“, јас повеќе говорам за книжевните форми, афоризми, животни мисли добиено од лично искуство, мали, кратки расказни, па и поетски форми и тн. кои е јасно дека имаат поголема “литературна“ вредност од daily entertainment.

и да, кога веќе си решил да (пре)земеш нешто туѓо, зошто да не и овозможиш и на твојата “публика“, да го следи вистинскиот извор на таа форма/ тема што си ја споделил. така му помагаш и на авторот, а истовремено и себе си докажуваш дека си човек со доблест и вистинки вредности. односно не се лажеш самиот себе дека ти си го измислил, постои веројатноста секогаш да ти излезе некој “поинформиран“ од тебе и да ти каже - еј ова не е твое!




убаво е да се наведе автор или извор. Зошто? Тоа би му помагнало на секој активен корисник на twitter или facebook да најде кој е авторот и да почне исто да го следи. 

- секако дека не е грев ако тоа “споделување“ се направи некогаш и без наведување извор/ автор. некогаш тоа може да се случи во брзина и желба што поскоро тоа што тебе ти привлекло внимание да го споделиш со твојот круг на пријатели или следбеници, но јас повеќе го напишав тој статус од аспект на развивање на личност врз основа на плагијаторство, не на “пиратерија“, оти така ќе следува ера во која ќе се “изродат“ (пре)многу “оригинални“ автори на се` и сешто, а во суштина тие ќе бидат празни, без никаков одраз на тоа што го споделуваат, односно “пишуваат“.



државите крадат трговски и економски тајни, бизнис компаниите - идеи. живееме во модерно време во кое крадењето се гледа се повеќе како “преземање“, од аналогијата на sharing is caring, односно потребата одредено нешто што во сегашно време има некаква “пазарна“ т.е. “интерактивна“ димензија и вредност. 

генерално - подобро да бидеш тивок и да слушаш што другите говорат, отколку да го повторуваш кажаното во твое име, како мали за таквите  имаше име, “повтарачки папагал“, а секако дека оние кои имаат потреба од (поголемо) внимание би биле далеку посрушени интелектуално“, доколку им се (у)каже на тоа дека вистинските човечки вредности имаат друга основа, друга база, далеку посуштинска од тоа да говориш во твое име, а (не)свесно да цитираш друг. и да, овде не мислам на вербална комуникација, универзална мисла и “космичка“ вистина кои се (редовни) постулати на нашиот секојдневен говор, туку за се она што е напишано на социјалните/ друштвени мрежи и во очите на другите ги рефлектира твоите таленти, критичност, свесност за времето во кое живееш, како и основните човечки вредности.

или пак сум премногу наивен?! :)
p.s. АЈТ убав ден да си имате
on Tuesday, March 4, 2014

..струмица. петок навечер. 23:00 часот. време да се започне со маскенбалската еуфорија. пред излегување - весело гости, многу позитива, радост и среќа, стари и нови пријатели. со полн елан како ферари спремно да освојува нови патеки, како падобранец спремен да го освојува ноќното небо. наеднаш мир. грутка во грлото. тежина во душата, непланирано полнење на очите со солзи.


- добро вечер!
- нека е добра мило дете!

:што правите со тој фенер во рацете?!
- не сакаш да поверуваш во тоа што го гледаш?!

!не, НЕ САКАМ - одговарам со глас кој полека почнува да ми трепери...

зошто? зарем системот си ги заборавил и “нашите луѓе“? да, тој одамна ги заборави сите оние кои се борат за корка леб, затоа и неа почнавме да ја бараме по контејнерите. колку време го правиш ова? доволно долго и доволно доцна да не ме видат добронамерници како тебе, заедно можеме да плачеме, но тешко дека ќе си помогнеме... може некако да ве најдам за отпосле да ви помогнеме? мил мој, веќе долго време не верувам во помош, верувам на полните контејнери кои ќе ми дадат леб, а знаеш некогаш ни тоа го нема... може да ве фотографираме (фала Олег) и да ја објавиме вашата приказна, секако без да се гледа вашето лице? може, но дали тоа ќе ми помогне?!?

- не, НЕМА, но ќе помогне да се слушне приказната за нашите ноќни работници, за нашите родители кои навечер играат улога која не би требало да ја посакуваме и на непријателите. ќе помогне барем јас да ја ослободам тагата и болката кои се вселија во мене, оти тоа може да биде и мојата мајка, тоа може да бидам и јас.. оти тоа си ти за твоите деца кои некаде вечерва под “ефтините“ маски ќе се обидат да ја заборават својата вистинска приказна, својот вистински живот, ќе се обидат под карминот и белиот чаршав да го сокријат своето вистинско лице, оти не не сакаат... не делат, уште толку повеќе не омаловажуваат. оти залудно е тоа дека светот се бори за еднаквост, за разбирање, за толеранција, за помош на маргиналните групи, за спас на социјалните случаеви.

- направи го тоа сонце, ако мислиш дека некого ќе разбуди направи го...

- каде живеете? како можам да ве најдам? ти благодарам за љубовта, иако полека врне, ни ги влажне и така болните тела, а јас ви одземам дел од вашето “скапоцено работно време“...

- не грижи се, малку луѓе така разговарале со мене, всушност и малку луѓе виделе дека го правам ова.

- ќе ве посетам дома, може?
- ќе ми биде драго.... чај можам да те понудам во секое време, кафето е се поскапо...

- (помислив) ќе ве посетам, но како да ве посетам со едно кафе кога на вас ви треба многу повеќе, кога ви треба топлина, топол дом, кога ви треба стреа која не попушта влага и дожд, кога ви треба огрев, кога ви треба друга реалност во која сте нормална мајка, а вашите деца не страдаат, кога ви требаат пари за леб, не за корките фрлени за кучињата скитници, кога ви треба мир во кој вие нема повеќе да страдате..

- извини, сепак ќе најдам начин и ќе дојдам.. па, макар и да пиеме чај. некогаш и размената на животните маки е подобар кредит од оној на ѓаволот!

(мала гушка која можеби ја стопли на момент)*

!сепак тоа не е доволно....

p.s. секој од нас крие по една тажна приказна, секој од нас прескокнува по неколку такви тажни приказни...
Related Posts with Thumbnails