.велигденски маки. .. човечки

.да, да, пак ќе си ги соберам неколкуте статуси и од нив ќе си направам пост. што, да не е тоа грев? колку пати треба да кажам: Господе Исусе Христе помилуј ме мене, грешниот?

како започна се`?

ден четврток, будење, црвени јајца на масата.. некој се будел пред зори и фарбал. колку убаво помислив, мајка ми секогаш посветено се грижи за сите празници, скромно, но со голема сила и верба! напишав статус:
 
.соништата се желби на нашите срца, царствата се производ на нашата имагинација. умот создава фантазми, додека душата тивко дише, во пост сме како бабјаци, расте нашето дрво над плевелот. .. дострелите секогаш биле миросани.

:убав празник верници, да ги положиме во гроб нашите сомнежи, со трепетот на вербата да се воздигнеме...

p.s. умерено со јајцата!

се беше така убаво до моментот кога прв пат отидовме на црква. а таму, џган people, инстант верници кои како гулаби околу храна по големите плоштади во светот се туркаат меѓусебно, деца кои плачат од нервозата која ја чувствуваат во нивните родители. а тие, возрасните, дошле набрзина да фрлат три амина и да остават зејтинот, чорапите, потниците - веруваат дека така Господ ќе им даде здравје. ДА БЕ, наистина!

.и во црква се фаќаат врски за кој побрзо да помине под олтарот. шта чеш - систем!  

добив off topic прашање, но не толку оф, сепак се работеше за нешто поврзано со празникот, Велигден, да споменеме меѓу другото би можел да служи како извонредна можност за комуникација меѓу пријателите, како и сите официјални денови, празници, обележувања со кои луѓето се идентификуваат, во било која основа, се разбира.
„што точно е поентата со протнувањето? од кај потекнува тој адет? се најдов во небрано кога не знаев да објаснам. па сега должам објаснување if you know what I mean.“ 

се радувам на комуникацијата со луѓе, мислам дека не би можел да живеам без таква комуникација, што во одредени моменти од животот се покажало како голема грешка и мој недостаток, но најчесто како доблест со која се носат малкумина. веднаш одговорив:

„не знам дали е тоа-тоа, но од мојата фамилија имам наследено информација дека олтарот (плаштаница) во тој момент претставува неговиот гроб, па под него се поминува за здравје, за (не)плодност, за освестување на децата за патот Господов. за оние кои биле во чесен пост бидејќи го опфаќа времето на Христовото распнување на Чесниот крст. ја симболизира смртта и воскреснувањето на Христос, оној кој минува под неа влегува како грешник, а излегува како нов човек, прочистен од старите гревови.

генерално за здравје, (духовен) мир и благосостојба.“ 

се појави во текот на деновите дискусија за тоа од каде потекнува зајакот, за што служи и каква е неговата симболика. напишав текст, а добив и одлично појаснување од човек кој се занимава професионално со теологија, а воедно е и отец или поп, не знам како би требало да се изразам. тоа го кажа: „Имењаче во Светото предание е запазен еден податок кога Христос носејќи го Крстот на едно место паднал и во тој момент претрчало едно зајче кое врз кое паднал Чесниот Христов Крст. Христос се сожалил на зајчето и со допир го оживеал. Овој податок е запазен уште од Христово време, но не влегло во нашата традиција .“

Секако, дискусијата на оваа дадена тема не е ни на почеток. Како одеа деновите, народот по дефиниција почна да се однесува веќе вообичаено и симптоматично. постојано да се додаде нешто, постојано да се покаже кон некого со прст, да се етикетира. мислам дека ова нема никогаш да го разберам, која е нивната желба да го прават тоа, од каде ја црпаат таа “енергија“ за дејствително и континуирано етикетирање на другоста, се со цел нејзино деградирање и омаловажување (?!)

.целината е секогаш поголема од збирот на нејзините делови... добро рекол аристотел. јас бев на црква, донесов оган дома и напишав:

“.Христос воскресна, за многу години да ни е празникот пријатели. вртев 3 круга околу црквата, после ми ја скапаа главата, а и јас скапав една глава. на крај газот-глава, ама да си го/ ја пазиме...  “

но,
некако ми беше тешко. на вакви денови секогаш се осеќам тажно, со мала доза на депресија и осаменост. со желба да бидам посилен, да смогнам сили да ги подобрам моите “слаби карики“.

„.јас сум ништо. ништожноста е мојот дом. сакам да самувам. самувањето е царство на бездомните, на оние кои се вдомиле во нивната душа. тешко е да се замине, но уште потешко е да се остане...“

денес ми се случи ТИТАНИК, гледам лево-десно, одам нагоре-надолу по содржините на facebook, ги читам објавите, некој се радува, некој си честита, некој си разговара за тоа кој посилно јајце имал, но некој, тој НЕКОЈ (множина), постојано глуми умна опсервација, здраворазумна, принципиелна и вивисекциски точна анализа на се шо се дешава. како и секогаш, се собрав, се зипував и концепирав и испукав, тоа е, таков сум, не дозволувам непотребни шумови во главата.

.не биле на црква, не постеле 40 дена, сега попуваат и мудруваат колку бил друг процесот за покајание .. луѓе, гледајте си ги кокошките и оставејте кој шо сака да си права, а ако мислите дека без пост и без секојдневно негување на вашата верба сте продуховени експерти за вечноста гадно сте се заебале. не сте нит верници, нит па луѓе. .. очајни полтрони на конзумирачките-капиталистички влијанија, со желба да станете флипер шо во иднина некој робот ќе го тилтира од досада! грешен сум, да. не се срамам да признаам, ама да глумите Богови, на такви големи денови за некои кои се дефинираат како верници е навистина тапа.  

p.s. иначе Исус воскреснал за на таквите како нас бедници да ни покаже колку ќе патиме во текот на овие 2000 и кусур лета од екслузивна патетика, од скандалозно, екслузивно, од мистерија, од wow моменти кои само го хранат нашиот мозок, од потребата за преку духовен шовинизам да си ја докажуваме човечноста...

РАЗМИСЛУВАМ: колку би било поубаво кога секој секого би почитувал, на вакви “официјални денови“, речиси секој од нас се претвара во трол, во демагог на прашината, затоа на сите ни треба покајание, секако, кој како си го доживува процесот, така. 

* * * 

- редовно одиме со мама и на црква и на гробишта. со радост трчам пред да се пуштат гулабите, сам, се пикам меѓу народот и без да ме види народот во полет ги вртам круговите. барам некое мало детенце од кое можам да земам оганче и од некој постар исто, па спојувам животи како некоја утописка желба за подобро.

да не грешиме душа што се вика, тоа е одраз на нивните битија (за таквите инстант верници и велеумови потенцирам). Господ и за нив беше во молк и воскресна, за да покаже дека може и со “таквите верници“ да се носи.

 

јас ја анализирам тежината која ја носат луѓето на нивните чела, колку се само нетрпеливи, како да дошле на црква не оти сакаат или оти веруваат, туку оти тоа е нормално и од нив се очекува. наместо таа недоверба, татнеж и нечовечност да ја заменат барем за момент со бдеење за Бог, тие таму најистурено си го покажуваат нивното лице. се насмевнувам на такви моменти во незнаење што е правилно, а што не.. оти викаат тешко било да се суди. 

еден пријател од Србија, познат блогер, напиша една уште поубава порака, наместо патетичните, шаблонизирани коментари и статуси позади кои се крие секој (не)верник во борба за лајкови (замисли еј). еве:

Uskrs je.
Neću da vam čestitam praznik sloganima i parolama, hoću da vam predložim nešto, da učinimo ovaj Uskrs drugačijim od ostalih,
Hajde da ne čestitamo reda radi ovaj praznik prijateljima i rodbini, hajde da učinimo nešto stvarno hrišćanski ovog puta.

Svako od vas zna nekog ko je sam, usamljen ovog Uskrsa, nekog deku ili neku baku u svojoj zgradi, ili možda nekog usamljenog komšiju. Sigurno znate nekog ko ne može ovog puta priuštiti sebi bogatu trpezu, neku siromašnu porodicu, decu. Imamo dom za stare, dom za decu bez staranja, ili Svratiste za decu, Beograd. Imamo i beskućnike, i toliko kuca i maca na ulici.
Hajde ovog Uskrsa da pozovete nekog takvog na ručak, odnesite pitu ako ste pravili, nešto pečenja, odnesite neka farbana jaja. Insistirajte da se ove nedelje niko ne oseti kao da je sam na celom svetu. Podelite radost koju imate i verovatno ne znate da cenite, sa nekime ko o tome može samo da mašta ili da je se seća.

Tako će Uskrs stvarno imati smisla.
Budite pravi hrišćani danas, podelite svoje blago sa onima koji to blago nemaju.

Е ЗА ОВА ГОВОРАМ! ТОА Е ТОА! 

p. p. s. ЈАС не сметам дека е грев доколку некој не постел и/ или само се обидел, а не успеал во тоа. ЈАС не мислам дека е грев ако некој не успеал да оди на црква. поголем грев е според мене нахално да се комуницира (генерално), да нема обединување по ниеден основ, се некој нешто мрчи, се нешто некому нечини. така си го труеме нашиот виртуелен простор со ментален отров, наспроти полевањето на дигиталната почва со духовно знаење и љубов. 

би завршил вака:
 
Христос нашиот Бог откако беше распнат на крстот и на него го прикова гревот на целиот свет, умре, слезе во длабочините на адот; потоа, издигајќи се од адот, повторно влезе во Своето пренепорочно тело и миговно воскресна од мртвите... На истиот тој начин и сега кога ние, оставајќи го овој свет и неговите суети при исповедањето на страдањата Господови, влегуваме во гробот на покајанието и смирението, Самиот Тој слегува од небесата, влегува во нашето тело како во гроб, се соединува со нашите души и ги воскреснува нив-душите, мртви по суштина заради гревовите. И, воскреснувајќи ги, дарува благодат да се гледа славата на ова таинствено воскресение.
(свети Симеон Нов Богослов)

Денес , нека се веселат небесата, нека се радува Земјата, нека празнуваат видливите и невидливите светови, зашто Христос, нашата Вечна радост - Воскресна од мртвите...

Христос Воскресна! Хрїстóсъ воскрéсе! Христос Воскресна!

На многаја лета!