.Се мислев дали да пишувам за оваа тема, во нашиот град постои вечен мир, времето бавно движи, деновите се бројат како поминати секунди, а народот, народот овде живее во хармонија со сите. Немаме малцинства, освен оние кои се `невидливи, па немаме потреба да мислиме за нивна интеграција и за среќа уште работат попаметните во Комуналец, а таму приходот не е толку висок да можат да си купат оружје и да се спротивстават.
Да, во Струмица нема опасност од ништо, овде само апокалипса би можела да го раздрма спокојството на нашите земјоделци или не дај боже некој хуманитарен концерт.Но, очекував дека деновиве ќе се кренат пријателите од околината на територијата по реката Вардар и ќе проговорат за инцидентите кои почнаа повторно да се случуваат. Не е лесно да живееш во привид, така би ја дефинирал транзицијата на нашата држава. Не е лесно да живееш во фикција од држава, така не дефинира поблиската и пошироката околина. Не е лесно да живееш со мислите во демократија, а со односот и начините на живот во анархија.
Што ни се случува деновиве? – и додека некои се повикуваат на големата свест и виртуелниот простор го користат да пишуваат тажаленки, сепак јас во мојот простор ќе напишам дека ова што ни се случува воопшто не е тажно.
Ова е очајната потреба на она што го избегнуваме да се врати, вистината е бумеранг и секогаш кога се враќа кон нас, забрзувањето е дупло, а формата секогаш цунамична. Не, не треба жално со знамињата да се собираме на плоштад, не не треба да мислиме дека ова е зародиш на нешто полошо од она за кое досега сме чуле, не треба да мислиме дека ова е организирано и е дел од голем план. Треба смислено да знаеме каде да го лоцираме проблемот.
Тетката во нас секогаш може да зборува за демократија, но супер марио секогаш ќе бара нови желки за скокање. Не знам дали ја разбравте поентата, но таа не е поврзана со крвави раце, тепачки и сл. Паралелата овде би била дека таа желка дава нов живот, поголем живот. Причината на овие инциденти, драги пријатели.
Дали ќе има војна? – сулудо е да наметнуваме таква енергија во државата, нашите адолесценти да ги правиме убијци или следбеници на некои антидржавни групи. Овде недостасува едно друго делче од конструкцијата наречена општество. И додека сите мислат на тоа каде ќе биде следниот инциент јас ќе ги запрашам одговорните во нашата држава зошто ја избегнуваат одговорноста во сите нивоа. Зошто топката сеуште ја префрлаат кај сините кога и тие се веќе овде на сцена повеќе од прстите на едната рака. Не сакам да броиме владеење како да сме инвалиди, на нашите раце стојат сите прсти и ние успешно знаеме да броиме. Но, не сакам вината да ја заобиколат и оние другите, оние кои на основа на фората малцинство, предизвикуваат немири. Оние плавите од погоре кои воопшто не се замараат со тоа кој е настанот, а говорот или пресот им е подготвен, статичен веќе со години. Прогресот зависи од сите нас Заедно. Да не забораваме на проблемите и само кога има конфликтни ситуации да се потсетуваме на нив. Да не дозволуваме медиумите да го трујат јавниот простор со лични ставови на гласноговорници кои само глас имаат, но сила да ги променат работите никако. Ние сме жители на оваа планета, не на оваа држава (како мало потсетување), глобалниот Z-Day денес на многумина ќе им каже дека воопшто не се важни овие норми кои досега ни се поставени, Македонија не е надвор од глобалните текови, барем во ова глобално движење се однесуваме како одговорни, загрижени и активни граѓани на светот!Станува збор за еден поголем заговор во кој овие немири се дефинираат како тинејџерски излив на несредени емоции, кога сакаш на девојче да му кажеш дека го сакаш, но овој пат Тоа го кажуваш со мавање шамар. Да, замислете љубовта има многу форми, и ненамерно ја наметнав темата со шамарите за тоа што некои колумнисти во денешно време си дозволуваат јавно да емитуваат пораки за тоа дека не си машко ако не знаеш да се тепаш.
Повикуваат на тоа секое машко задолжително мора да има искуство во fight club, доколку сака да се чувствува како машко. И Земјата која до пред неколку години се занимаваше со тутуноберачите и печалбари, сега наеднаш стана земја на спортисти fighter-и кои редовно одат во теретана, се билдаат, си купуваат оружје на црно за ситни пари, се препукуваат официјално под мостови на договорени online event-и. МВР си ја гледа работата, но факт е и дека премногу работи им поминуваат низ прсти. Во некој од претходните постови, кога зборував за Коny и децата во Уганда кои мораат да станат дел од армијата и да убиваат нагласив дека имаме сличности со ситуациите/ настаните во Македонија. Овде е прашање на статус да имаш мускули, да имаш пиштол и твојата банда да биде почитувана во местата каде се појавуваш. Турските серии кои промовираат мафија, кланови, убиства ете како почнаа да резултираат кај овој прост (жал ми е) народ. Зарем заборавивме дека кога беше Касандра се крстија 50тина деца со ова име, зарем сме неспособни да помислиме дека луѓето интерно уште се прекрстуваат. Решенијата се во промена на целата структура и концепт на управување на една држава, стратешка промена на структурите и нивната функција. Не споменувам промена на луѓе, никако, (нека си се вмро, супер се) само на нивните методи.. овде станува страшно да кажеш дека размислуваш поразлично од другите. Станавме држава во која треба да си дел од фамилијата, ако си независен, слободоумен никогаш нема да бидеш целосно разбран. Вака неразбраните враќаат, и додека 2001 беше војна по планините, сега зазеде една нова помодерна, урбана форма. Како онаа од движењето на мајмуните, хистеричните напади според дарвин се само излив на животински, несредени чувства и ставови. Зоо форма на однесување, додека таму некаде луѓето еволуираат ние се враќаме назад во времето. Нејсе, овде имало македонска крвава свадба, а таму некаде веќе се оганизирале филмски проекции.. се враќаме на истото, кажуваме јасно и гласно, како стадо дека сме далеку од силата да ги промениме работите на подобро!И додека оксиморонски, (тоа беше еден друг, поасален блог на времето) некој се повторува со објаснувањето што било, како било.. се обидуваат хуманистички да прераскажуваат општи ставови, јас би кажал дека овие простори се вистинските места каде може директно да се крене гласот, да се биде биде повик, апел да се престане со глупостите. Да, верувам дека секој с(о)весент граѓанин би рекол дека ова се манипулативни трикови кои се медиумски покриени и рекламирани како новата серија која започна сношти на шител. Ја гледавте?
Кирил, како млад активист и блогер очекувам(е) да бидеш посилен во говорот, по жесток, конструктивно груб.. како тажаленка ги повторуваш работите кои на сите им поминуваат низ глава, а знаеш дека општеството од поодамна ја нема фунцијата добар психолог..
Ова е пораката која сакав да ја постирам под неговиот текст, но мислам дека ќе биде премногу лично кога би се поставил хејтерски спрема некој кој сепак се потрудил да даде (свое) мислење, но миксовите на македонките & албанските пароли ми се ужас. Ова е драги залажување, се залажуваме дека ова е начинот, а длабоко во себе сите знаеме дека има таму некаде некој друг начин да се постигне повторна хармонија, иако тоа и како дефиниција и како модел според мене е невозможно.
Професорката Ванковска убаво вели дека, парафразирам, се што работиме го работиме како под превез. Со недоволна сигурност во било кој од чекорите кои ги правиме за да дадеме слика на надворешните фактори дека овде царује другарство.
.има момент на крајот, кој Кирил го користи како одличен шлагворд:
“Сите ние живееме овде, се возиме по исти улици, дишеме ист воздух, делиме слични проблеми... Зарем не ви е доволно од сите меѓуетнички нетрпеливости, говори на омраза, вештачки фрази. Зошто сите влијателни колумнисти, интелектуалци, па и политичари, не ги артикулираат своите ставови, не промовираат здрави мисли кои ќе му помогнат на збунетото население? Зарем не велите сите дека ја сакате оваа држава и се борите за нејзиниот просперитет и опстанок?
Знамињата на овие простори се црвени, како и крвта која некој недолжно ја лее. Сите ние треба и мора да сториме нешто, бидејќи дотурањето масло на огнот или гледањето од страна ги прави крвави и нашите раце!”
Она гледањето од страна најмногу ме мотивира да напишам нешто, она што знам дека сигурно морам да го превземам е да ги задржам добрите мисли за сите луѓе кои се од малцинството, а со ништо лично не ми згрешиле. Овде стана модерно циганите да се потурчуваат, зарем треба да почнеме да ги убиваме.. не велам дека албанците се во право, но не го тврдам ниту спротивното, начинот на кој зборуваме во државата не ми се допаѓа. Двојни аршини употребуваме, се грижиме (иако не баш) каков е односот и комуникацијата на соговорникот, но никако да помислиме на нашиот. Сите треба да се промениме. .. мирно, со протести, сами дома?!
ми се допадна facebook статусот на Данаил Станојески од вчера, со него би го завршил постот:
Сексуална тензија повеќе од меѓуетничка тензија.
0 comments:
Post a Comment